Jak działają amortyzatory bezpieczeństwa?
Budowa: Najczęściej wykonane z taśmy poliamidowej, zwiniętej i zabezpieczonej osłoną (np. polietylenową). W momencie upadku taśma rozpruwa się, stopniowo pochłaniając energię, co zapewnia płynniejsze zatrzymanie.
Długość: Całkowita długość amortyzatora z linką nie przekracza zazwyczaj 2 m, a maksymalne wydłużenie amortyzatora wynosi ok. 1–1,2 m.
Materiały: Liny są zwykle poliestrowe lub aramidowe (w przypadku pracy w warunkach zagrożenia wysoką temperaturą), a same amortyzatory poliamidowe. Często wyposażone w stalowe lub duraluminiowe zatrzaśniki o różnym otwarciu (17–110 mm).
Rodzaje amortyzatorów
Z pojedynczą linką: Standardowe, stosowane w większości prac na wysokości.
Z podwójną linką: Używane np. na rusztowaniach, umożliwiają większą swobodę ruchu i bezpieczeństwo w strefach zagrożonych wybuchem.
Z taśmą elastyczną lub regulowaną: Zwiększają ergonomię pracy, skracając się, gdy nie są rozciągane.
Niepalne/antystatyczne: Dedykowane do pracy w środowiskach chemicznych lub przy wysokich temperaturach.
Bez linki: Używane w połączeniu z osobno dobieranymi linkami asekuracyjnymi.
Zastosowanie
Amortyzatory znajdują zastosowanie w branżach takich jak:
Budownictwo (praca na rusztowaniach, dachach).
Energetyka (konserwacja słupów, turbin wiatrowych).
Przemysł chemiczny, montaż systemów fotowoltaicznych, konserwacja kominów czy mycie okien w wieżowcach.
Kluczowe cechy
Pochłaniacz energii: Redukuje siły działające na ciało podczas upadku, minimalizując ryzyko obrażeń wewnętrznych.
Wskaźniki zużycia: Niektóre modele mają wskaźniki sygnalizujące stopień zużycia materiału, co ułatwia ocenę stanu sprzętu.
Zatrzaśniki: Wyposażone w haki oczkowe, karabińczyki lub zatrzaśniki stalowe/duraluminiowe, zapewniające pewne mocowanie do punktów kotwiczenia.
Jednorazowość: Po zadziałaniu (rozpruciu) amortyzator staje się niezdatny do ponownego użycia i należy go wymienić.